Kinezyterapia (kinesis – ruch, therapeia – leczenie) to inaczej leczenie ruchem lub rehabilitacja ruchowa. Podstawą tej formy terapii są ćwiczenia fizyczne o charakterze leczniczym, które są indywidualnie dobierane dla każdego pacjenta (jego schorzenia oraz możliwości funkcjonalnych).
Ruch jest środkiem leczniczym, mającym wpływ na cały organizm. Kształtuje nie tylko narząd ruchu ale także korzystnie wpływa na układ nerwowy, krążeniowo-oddechowy, pokarmowy i moczowo-płciowy.
Celem kinezyterapii jest przywrócenie prawidłowej ruchomości w stawach, zwiększenie siły i wytrzymałości mięśni, poprawa elastyczności więzadeł, zwiększenie uwapnienia kości a także usprawnienie czynności układu nerwowego (poprawa pamięci ruchowej oraz torowanie prawidłowych wzorców ruchowych), pobudzenie funkcji układu krążeniowo-oddechowego, co korzystnie wpływa na utlenowanie organizmu oraz usprawnienie funkcji układu pokarmowego poprzez pobudzenie pracy narządów oraz poprawę perystaltyki jelit.
W kinezyterapii stosuje się zarówno ćwiczenia bierne, które są wykonywane pacjentowi przez terapeutę ( pacjenci po udarze lub z osłabieniem mięśni) oraz ćwiczenia czynne, które pacjent wykonuje samodzielnie. Szeroki wybór ćwiczeń leczniczych (izometryczne, synergistyczne, w odciążeniu, wspomagane, ekscentryczne, koordynacyjne, równoważne, ogólnokondycyjne, oddechowe, z przyborami i inne) pozwala na indywidualne dostosowanie programu rehabilitacji ruchowej dla potrzeb i możliwości każdego pacjenta.
Wskazania do kinezyterapii:
– schorzenia i dysfunkcje narządu ruchu
– zespoły bólowe kręgosłupa i stawów obwodowych (biodra, kolana, stopy, barku, łokcia, nadgarstka)
– wady postawy i skoliozy
– choroba zwyrodnieniowa, schorzenia reumatologiczne
– stany po urazach (złamaniach, skręceniach)
– stany po zabiegach operacyjnych (np. endoprotezoplastyka stawu biodrowego)
– po chorobie nowotworowej – zapobieganie obrzękom i przykurczom stawowym po mastektomii
– choroby neurologiczne (stany po udarach mózgu, SM, choroba Parkinsona i inne)
– stany po zawale serca, nadciśnienie tętnicze
– układ oddechowy (w deformacjach klatki piersiowej, u osób unieruchomionych lub o bardzo małej aktywności ruchowej w celu zabiegania powikłaniom płucnym)
– w okresie ciąży (jako przygotowanie do porodu), po porodzie (w celu powrotu do pełnej sprawności)