Ortopedyczna Terapia Manualna OMT
(wg. koncepcji Kaltenborna-Evjentha)
jest jedną z najbardziej efektywnych metod rehabilitacji dysfunkcji narządu ruchu. Stosowana jest w celu zniwelowania dolegliwości bólowych, zmniejszenia napięcia tkanek miękkich, przywrócenia równowagi mięśniowej oraz poprawy zakresu ruchu w stawach. Pozytywnie wpływa nie tylko na układ mięśniowo-szkieletowy ale również na układ nerwowy (zmniejszenie ucisku na struktury nerwowe), krwionośny (zwiększenie i poprawa dynamiki krążenia) oraz limfatyczny.
Leczenie polega na diagnostyce (ocena biomechaniczna i funkcjonalna) oraz terapii przy wykorzystaniu szerokiej gamy technik manualnych: terapia tkanek miękkich ( czyli ścięgien, mięśni, więzadeł oraz powięzi), trakcje, mobilizacje i manipulacje stawowe, neuromobilizacje.
Podstawowym narzędziem pracy są dłonie terapeuty, dzięki czemu możliwe jest dokładne zdiagnozowanie lokalizacji problemu pacjenta oraz wprowadzenie odpowiedniego leczenia. Dzięki nieograniczonym możliwościom tej metody, wykorzystywana jest w niemal każdym przypadku fizjoterapeutycznym.
Wskazania do terapii manualnej:
– Zespoły bólowe kręgosłupa (dyskopatia, rwa kulszowa, rwa udowa, zwyrodnienia, zwiększone napięcie tkanek przykręgosłupowych, kręcz szyi, rwa barkowa)
– schorzenia stawów barkowych (zespół bolesnego barku, bark zamrożony, problemy stożka rotatorów)
– problemy stawu łokciowego (łokieć tenisisty, łokieć golfisty)
– problemy stawów nadgarstka (cieśń nadgarstka)
– nieprawidłowe ustawienie miednicy
– dolegliwości stawów kolanowych (na poziomie samego stawu oraz np. po zerwaniu więzadeł krzyżowych np. ACL albo rekonstrukcji łąkotek
– problemy stawów skokowych oraz stóp (zarówno po urazach jak i w wadach wrodzonych)
-wady postawy
– zwiększone napięcie mięśni
– ograniczone ruchomość stawowa
– nerwobóle
– stany po urazach sportowych i po opatrunkach gipsowych (złamania, skręcenia, przeciążenia)
– stany pooperacyjne